De oorlog in de Oekraïne leidt tot emoties. Ook vanuit de voetbalwereld komen veel steunbetuigingen. Feyenoord speelde op 23 maart een benefietduel tegen RKC. Het werd 3-3 en het duel leverde honderdduizend euro op, mede door gulle bijdragen van de supporters. Een hartverwarmend gebaar richting de Oekraïense vluchtelingen die in ons land verblijven.
Duiken we in de historie van de voetbalsport dan komen we bij de beroemde watersnoodwedstrijd uit die op 12 maart 1953 in Parijs gespeeld werd tegen Frankrijk. Op 1 februari 1953 braken in Zuidwest Nederland de dijken door en waren er 1836 slachtoffers te betreuren. Ook toen was de solidariteit groot. Vele Nederlandse gezinnen vingen de evacuees gastvrij op.
In 1953 was er in Nederland nog geen betaald voetbal, alleen amateurvoetbal. De beste voetballers tekenden lucratieve contracten in het buitenland. De watersnoodramp was voor de bij het Franse Nîmes spelende prof Theo Timmermans aanleiding om samen met de spits van Reims Bram Appel een benefietduel te gaan organiseren tegen het Franse elftal. Het leverde het mooie bedrag op van honderdveertienduizend gulden. Frankrijk behoorde in de jaren ’50 tot de wereldtop en werd derde bij het WK ’58 in Zweden. De wedstrijd kreeg vooraf al een magische uitstraling. Nederlandse sportjournalisten en supporters wilden erbij zijn. Eén van de sterspelers in het Nederlands elftal was de inmiddels 96-jarige Kees Rijvers uit Prinsenbeek. Hij is de enige van alle spelers die nog in leven is, want ook de laatste Fransman is overleden. Kees zegt: “We wisten niet wat we meemaakten en kwamen er pas vlak voor de wedstrijd achter wat we hadden losgemaakt in Nederland. Zoveel journalisten, zoveel dol enthousiaste toeschouwers, we waren totaal verrast”. Maar liefst achtduizend Nederlanders gingen naar Parijs en samen met de dertigduizend Fransen genoten ze van een zinderende wedstrijd. Bij rust was het 1-0 voor Frankrijk. In de rust pepten de Nederlandse spelers elkaar op en besloten massaal te gaan aanvallen. Met succes: dankzij twee assists van Kees Rijvers scoorden Bertus de Harder en Bram Appel. Eindstand 2-1 voor Nederland! De zwart-wit beelden zijn geweldig: duizenden supporters stroomden het veld op en namen de spelers op de schouders. Ook op de tribune zat de schatrijke Limburgse projectontwikkelaar Gied Joosten. Hij besloot om in zijn woonplaats Geleen met Fortuna ’54 te starten met betaald voetbal en haalde grote sterren als Bram Appel, Frans de Munck en Cor van der Hart terug naar Nederland. De doorbraak van de dijken zorgde voor de doorbraak van het betaald voetbal in Nederland.
Van de buitenlandse profs, die vóór 1954 in het buitenland speelden, waren een aantal van wereldklasse . Faas Wilkes, die in Italië en Spanje speelde, was vergelijkbaar met Johan Cruijff. Ik heb beide spelers zien schitteren en heb hun dribbels nog steeds op mijn netvlies. Cruijff ‘s grote idool was Faas Wilkes. Kees Rijvers en Bertus de Harder werden met Saint Etienne en respectievelijk Bordeaux kampioen van Frankrijk. Zowel Kees Rijvers als Bertus de Harder werden gekozen tot voetballer van het jaar in Frankrijk. En dat in een land dat tot de wereldtop behoorde! Cor van der Hart werd met Lille kampioen van Frankrijk en France Football noemde hem de beste stopperspil van Europa. Abe Lenstra kreeg vele buitenlandse aanbiedingen, maar bleef in Heerenveen. Abe was qua klasse te vergelijken met Willem van Hanegem. In de jaren ’50 hadden we met buitenlandse profs een Nederlands elftal dat vergelijkbaar is met het grote Oranje dat schitterde met zijn totaalvoetbal tijdens het WK 1974.
1953 Nederlands Elftal foto J.D.Noske – Anefo
