De oorlog in Oekraïne raakt ons allemaal. De vechtlust van de Oekraïners komt op ons ongelooflijk over. Na het lezen van het boek: “Dynamo Kiev / Sterven voor de eer van het vaderland” van Andy Dougan begrijp ik de mentaliteit van de Oekraïners beter. Zoals de Partizanen van Oekraïne in de Tweede Wereldoorlog vochten tegen de wrede nazi’s, zo vechten ze nu tegen de Russen. Iedere oorlog heeft zijn bijzondere verhalen die van generatie op generatie worden doorverteld. In Oekraïne is dat het verhaal van de voetballers van FC Start, bestaande uit spelers van Dynamo Kiev, die tijdens de oorlog ’40-‘45 een Duits Luchtmacht elftal hebben verslagen. FC Start, in feite Dynamo Kiev, had een fantastisch elftal dat heel populair was. Het roemruchte team werd uitgedaagd door een Duits luchtmacht elftal om tegen hen te spelen. Op 9 augustus 1942 vond de beladen wedstrijd plaats in een bomvol stadion met nazi’s op de eretribune en veel Kiev supporters. De spanning was om te snijden. De spelers voelden aan dat als ze zouden winnen, ze hun leven niet meer zeker waren. Toch besloten ze gezamenlijk om voor de winst te gaan. De SS-scheidsrechter ( De SS was de elite onder de nazi’s) liet zelfs de meest smerige overtredingen van de Duitsers toe. Desondanks was het bij rust 3-1 voor FC Start.. In de rust kwam een SS’er de kleedkamer binnen en maakte de spelers duidelijk dat ze niet moesten winnen, want anders waren de consequenties voor hen. Toch besloten de spelers opnieuw om voor winst te gaan! Ze wonnen uiteindelijk met 5-3. De nazi’s op de tribune werden uitgejouwd door de uitbundige supporters. Wat gebeurde er toen?
De Gestapo, de geheime politie van de nazi’s, arresteerde de spelers en ze werden gemarteld totdat ze zouden bekennen dat ze partizanen waren. Een speler, Karotkich, werd dood gemarteld zonder te bekennen. Geen enkele Dynamo speler sloeg door, niemand bekende. Ten einde raad brachten de Duitsers de spelers naar het dodenkamp Sirets, waar ze keihard moesten werken en vreselijk werden behandeld. De wrede Duitser Radomski had de leiding over Sirets. De Dynamo spelers bleven bij elkaar en steunden elkaar als één team. Wie rechtop kon staan mocht blijven leven in Sirets, de rest werd afgemaakt. Radomski bouwde een speciale oven om de Partizanen levend te verbranden. Toch bleven de Partizanen doorgaan met hun strijd tegen de nazi’s. Ze lieten zich nergens door afschrikken. Op 23 februari 1943 staken de Partizanen een fabriek voor Duits legermaterieel in brand. Op 24 februari sloegen de Duitsers terug en besloot Radomski om in Sirets één op de drie gevangen dood te schieten. Drie Dynamo spelers kregen een nekschot. Uiteindelijk vonden vier spelers van FC Start de dood, de rest overleefde als een soort wonder. Het verhaal van de wedstrijd des doods ging de hele wereld over. De FC Start spelers werden geëerd met een standbeeld bij het stadion van Dynamo Kiev. Ook voor de huidige Dynamo Kiev spelers zijn de FC Start spelers nog steeds helden en een inspiratiebron waar coaches naar verwijzen.Op de foto zien we het Dynamo Kiev team uit 1975 met linksvoor de Europees voetballer van het jaar Blochin.
Als een speler van Dynamo Kiev gaat trouwen is het gebruikelijk dat bruid en bruidegom apart naar het standbeeld van de FC Start helden gaan en daar bloemen neerleggen en bidden. Het lijkt wel of de FC Start spelers een inspiratie bron zijn voor het huidige leger van Oekraïne dat zo’n verbeten strijd voert tegen de Russen. Ze vechten niet tegen iemand die Radomski heet, maar wel tegen iemand die een soort reïncarnatie van hem is!
1975 Dynamo Kiev /linksvoor Blochin/foto Rob Mieremiet Anefo.
