Op 26 juni start de Tour de France. Via tv-camera’s wordt het koersverloop tot in de kleinste details zichtbaar. Iedere onregelmatigheid wordt meteen groot in beeld gebracht. Verrassingen worden daardoor tot een minimum beperkt. De romantiek is hiermee voor een deel uit de wielrensport verdwenen. Er waren ook tijden zonder tv-camera’s, waarbij het vaak moeilijk was om de renners op de voet te volgen. Duiken we in de historie van de Tour dan komen we bijzondere verhalen tegen.
De eerste Tour werd georganiseerd in 1903 en in zes etappes moesten de renners 2428 km afleggen, gemiddeld 405 km per dag op vaak slechte en stoffige wegen. Deze etappes werden verdeeld over negentien dagen met telkens enkele rustdagen. Maurice Garin werd de eerste winnaar. Hij ontving zesduizend gouden francen en was daarmee meteen een rijk man. Een gemiddelde arbeider moest voor dit bedrag negen jaar werken. Organisator van de Tour was de sportkrant L’Auto die door alle fantastische verhalen de kranten niet kreeg aangesleept. In de beginjaren van de Tour was het regelmatig oorlog tussen de supporters van de diverse renners. Vrijwel ieder middel werd aangegrepen om de belagers van hun favoriet uit te schakelen, zoals spijkers op de weg gooien en met stokken de renners aanvallen. Tourleider Desgrange zag zich regelmatig genoodzaakt om zijn pistool te trekken om de renners te beschermen. Renners versierden ook vaak een lift met een auto. De ritten waren zo oneindig lang en vonden regelmatig in het donker plaats waardoor controle door de jury haast onmogelijk was. In 1904 namen vier renners stiekem de trein, maar helaas ze werden alle vier gediskwalificeerd. Een beslissing waartegen ze fel protesteerden. Maurice Garin vertelde op latere leeftijd: “Natuurlijk nam ik de trein dat deed iedereen”. In de Tour van 1911 stortte de renner Duboc in omdat hij een vergiftigde drank had aangenomen van een toeschouwer. Iedereen verdacht medekoploper Garrigou ervan dat hij dit geregeld had. Garrigou was bang voor de supporters van Duboc en besloot een andere identiteit aan te nemen met een valse snor, een grote hoed, een grote zwarte zonnebril, een andere fiets en een ander shirt waardoor hij onherkenbaar was voor de supporters. De truc slaagde en Garrigou won de Tour van 1911.
In 1950 deed Abdel Kader Zaaf uit Algiers met een Franse ploeg mee aan de Tour. Abdel bleek een begenadigd klimmer te zijn die 71 jaar geleden op 28 juli 1950 de dag van zijn leven had in een hitte van rond veertig graden in de schaduw. Alleen de Fransman Molineres kon hem moeizaam volgen. Hij was op weg om de eerste eerste Algerijnse ritwinnaar te worden, maar op twintig kilometer voor het einde kreeg hij drank van een toeschouwer wat later een fles alcohol bleek te zijn. Abdel fietste rustig verder maar opeens werd hij getroffen door het alcoholzwaard. Hij fietste zigzaggend over de weg en reed nog net niet het ravijn in. Hij strompelde naar een boom en ging eronder liggen. Vervolgens kreeg hij van toeschouwers een fles wijn aangeboden die hij gulzig leegdronk. Abdel viel in slaap, maar werd wakker gemaakt door toeschouwers. Ze hesen hem op de fiets en Abdel fietste prompt bergaf in de armen van het verbaasde peloton. Molineres won daarop gemakkelijk de etappe, maar Abdel was op slag wereldberoemd.
Hoe spannend de Tour 2021 ook mag worden romantiek behoort tot het verleden. De Jumbo-Visma ploeg heeft in Roglic een grote kanshebber op de Tourzege 2021. Wordt Roglic Tourwinnaar dan zal dit wereldwijd de aandacht trekken, maar over 71 jaar zal Roglic vergeten zijn terwijl Abdel Kader Zaaf voor eeuwig wereldberoemd is. Beroemdheid zit in een fles wijn!
Foto Maurice Garin-Archief Spaarnestad
