Een liedje van lang geleden was voor mij de inspiratiebron voor deze column. Een liedje dat in 1967 een hit werd door de schitterende vertolking van Ramses Shaffy.
Ons hele leven bestaat uit het maken van keuzes, waarbij het gevoel de leidraad zou moeten zijn. Vaak laten we ons echter leiden door de buitenwereld, door wat vrienden en familie zeggen en vinden of door status. De kunst is om de buitenwereld aan je laars te lappen en dat je durft te leven naar je gevoel.
De sportwereld laat zien dat dit lang niet altijd lukt. Gerd Müller is hiervan een voorbeeld. Hij was een van de beste spitsen die de wereld ooit gekend heeft. Hij scoorde voor Bayern München in 427 wedstrijden 365 goals en voor het Duits elftal in 62 wedstrijden 68 goals. Helaas was hier ook de beslissende 2-1 bij in de door Nederland verloren WK finale in 1974. Gerd groeide op in het kleine stadje Nördlingen in de buurt van München. Hij was verknocht aan zijn familie, vrienden en stamkroeg. Hij wilde hier altijd blijven wonen. Tot hij de knappe en door status gedreven Uschi ontmoette. Hij trouwde met haar en liet zich door rijke jetset “vrienden” meeslepen in het mondaine leven. Deze jetsetters pronkten met Gerd Müller als een soort versierde” prijshengst”. Hij leefde een leven van glamour en kwam nauwelijks meer in Nördlingen en zag zelfs zijn moeder bijna niet meer. Hij vervreemdde van zichzelf. Na zijn voetbalcarrière viel hij in de alcoholput en keek niemand van zijn glamourvrienden nog naar hem om. Franz Beckenbauer hielp hem af te kicken en in 1992 kreeg “Der Bomber”, met dank aan Beckenbauer en enkele vroegere ploeggenoten, een functie bij Bayern München als spitsen-trainer en hij werd assistent-trainer bij de amateurafdeling van Bayern. Hij leefde op, maar helaas kreeg hij in 2004 alzheimer en hij overleed op 15 augustus 2021.
Een inspirerend voorbeeld van iemand die durfde te kiezen voor zijn gevoel is Ad Brouwers, de linksbuiten van NAC die heel gelukkig was als onderwijzer en als semi-prof voetballer. In 1969 maakte hij zijn debuut in het Nederlands elftal in de met 2-0 gewonnen wedstrijd tegen Tsjechoslowakije. Ad speelde alsof hij al jaren vaste kracht was in Oranje. Meteen stonden Feyenoord, Sparta, Club Brugge en PSV op de stoep. Hij kreeg geweldige aanbiedingen. Vrienden en kennissen zeiden tegen hem: “Teken toch, je bent binnen tien jaar miljonair”. Ad durfde echter te kiezen voor zijn gevoel, dat alleen van hemzelf is en wat niemand kan meevoelen zoals hij. Hij had twee passies: Voetbal en het onderwijs. Hij vond alleen voetbal een te eentonig leven en wilde ook maatschappelijk iets betekenen. Hij bleef bij NAC en bleef onderwijzer en heeft tot op heden geen enkele spijt van zijn keuze.
In het boek van Roxane van Iperen,” ‘t Hooge Nest” staat een liedje van Dirk Witte (1885-1932) waaruit ik enkele regels hier weergeef:
Je kop in de hoogte, je neus in de wind
En lap aan je laars hoe een ander het vindt
Wat je zoekt kan geen ander je geven
Mens, durf te leven!
Een liedjesschrijver kan in een paar zinnen meer zeggen dan ik in een hele column.
foto: Gerd Müller en Cruijff-Koen Suyk-Anefo
