De gouden hockeymedaille van de in Oosterhout geboren en getogen Malou Pheninckx is een kroon op haar carrière. Na driemaal Europees kampioen en éénmaal wereld kampioen te zijn geworden is goud de ultieme beloning voor deze vrouw met een grote inzet, die haar sterke en zwakke punten kent en die heeft geleerd om tegenslag om te zetten in slagkracht. Een uitspraak van de Belgische ex-wielrenner Fred De Bruyne: “Succes is één keer meer opstaan dan vallen”, past bij haar.
Malou begon met hockeyen bij de familieclub De Warande in Oosterhout. Reeds op jonge leeftijd viel ze op als een groot talent dat al snel de aandacht trok van andere clubs. Sven van de Most is de coach die haar als junior drie jaar lang heeft getraind bij de C- en B jeugd van De Warande. Sven bewaart zeer goede herinneringen aan Malou. “Ze was bovenmatig getalenteerd, buitencategorie, zij maakte het verschil” zegt Sven. “Wat goed is komt snel” schreef de beroemde sportjournalist Joris van den Bergh bijna een eeuw geleden. Sven vervolgt: “Malou heeft de rust genomen om haar weg te kiezen en is iemand die trouw is aan haar clubs, dit siert haar. Na drie jaar De Warande werd ze een sterk fundament bij overgangsklasser Push in Breda en nu speelt ze al tien jaar bij Kampong”.
Vanuit haar vakantieadres in Italië beschrijft Malou haar weg naar goud. In 2013 maakte ze haar debuut in het Nederlands elftal, maar ze werd na enige tijd niet meer geselecteerd. Malou was het plezier in hockey kwijt. Ze miste het vertrouwen van de bondscoach en wilde zich heel geforceerd bewijzen. Malou verliet het pad van het heilige moeten en koos voor het pad van mogen genieten. Spelenderwijs kwam toen ook wederom het Nederlands hockeyteam in beeld. Bondscoach Alyson Annan, ooit als Australische de beste hockeyster ter wereld, zag Malou groeien en selecteerde haar weer. Ze zag haar grote kracht: een speler in dienst van het team die anderen de kans geeft om te schitteren. “Malou geef het de tijd, ik heb vertrouwen in je”, deze woorden gaven Malou veel energie. Alyson Annan was de ster van het Australisch team dat in 1998 in Utrecht wereldkampioen hockey werd door Nederland met 3-2 te verslaan. In een kolkend stadion in Galgenwaard met veertienduizend toeschouwers nam ze na afloop de microfoon en zei: “Thank you beautiful Dutch audience”. Namens Malou en het Nederlands publiek zeggen we nu: “Thank you Alyson”
De voorbereidingen in Tokio liepen uitstekend: Ze waren al vroeg in het Olympisch dorp en hielden zich perfect aan de coronaregels. Het was wel af en toe spannend. Vanaf de aankomst in Tokio geloofde het hele team in goud. Er was een uitstekende sfeer tussen coach, begeleidingsstaf en selectie die voor elkaar door het vuur gingen. Ook hebben ze als team genoten van de successen en bereikten ze de juiste harmonie tussen spanning en ontspanning, een voorwaarde voor succes. Goud kon niet uitblijven en in de finale werd Argentinië met 3-1 geklopt. Het was Malou haar 108ste! Interland. Ontroerend waren de tv-beelden hoe Alyson Annan Malou na afloop omhelsde: “Je bent een topper”, zei ze.
Terug in Nederland zag ze eindelijk haar familie en vriend Teun die ze allemaal zo gemist had in Tokio. “Als topsporter ben je egoïstisch” stelt Malou. “Je vraagt veel van een ander en je bent niet altijd even gezellig”. Malou is met stip de grootste sporter uit de historie van Oosterhout. In landen als Italië en Spanje ben je dan voor eeuwig een heldin. Hoe geeft Oosterhout de grootste sporter uit haar historie de waardering die ze verdient?
