Op zaterdag 19 maart overleed mijn dierbare vriend Jan Hermans. Het doet pijn, maar troost bieden de vele herinneringen. We deelden onder meer onze passie voor sport. Op onze middelbare school, het Bisschop College in Roermond, konden we ons hart ophalen. In de jaren ’60 was de Rooms Katholieke Kerk zeer vermogend en men vond onderwijs en sport belangrijk. Bij de bouw van de nieuwe school in de Roermondse wijk Schöndeln verrees een ongelooflijk mooie sportaccommodatie met een grote gymzaal, voetbalveld met atletiekbaan, zwembad, tennisbanen en een hockeyveld. Met drie geweldige sportleraren was het voor Jan en mij een sportparadijs.Jan was een van de beste voetballers van het College en kreeg al snel een vaste plek in het College elftal als laatste man. Met zijn goede techniek deed hij denken aan Cor van der Hart,de legendarische stopperspil van de eerste nederlandse profclub Fortuna ’54 uit Geleen . Cor was van Europese klasse en blonk ook uit in het nederlands elftal. In plaats van semiprof werd Jan, na twee rechtszaken tegen de GGD ,de eerste vrij gevestigde kinderpsychiater in Nederland. Geen succes op het voetbalveld maar wel succes in zijn mooie praktijk waar mensen uit het hele land hem wisten te vinden.
We hebben samen genoten van de Limburgse voetbalhelden en internationals uit de jaren ’50 zoals Frans de Munck, Cor van der Hart en Jan Klaassen. Frans de Munck was een vaste bezoeker van het natuurzwembad de Heelderpeel vlakbij onze woonplaats. Als Frans er was keken we op afstand toe, durfden geen handtekening te vragen en beschouwden hem als een soort halfgod.
We genoten van de weinige keren dat sport op onze zwart-wit tv’s te zien was, maar het waren wel onvergetelijke sportmomenten zoals: Het Braziliaanse elftal dat in 1958 met Pele wereldkampioen werd en dat ons deed denken aan magie. Anton Geesink die in 1964, in het hol van de judo-leeuw in Japan, Olympisch goud won. Sjoukje Dijkstra die ervoor zorgde dat heel Nederland ging houden van kunstschaatsen door haar gouden medaille tijdens de Olympische Spelen in Innsbruck in 1964. Voetballer Willy Dullens van Sittardia die in 1966 voetballer van het jaar werd voor Cruijff en die zodanig dribbelde dat de tegenstanders wel lantaarnpalen leken. Helaas maakte een knieblessure een vroegtijdig einde aan zijn loopbaan. Jan Janssen die in 1968 als eerste de Tour won. We zaten aan de radio gekluisterd omdat dit niet op tv werd uitgezonden. Maar we genoten zoals altijd van onze favoriete radiocommentator Theo Koomen. Theo was kleurenblind en kon in een tijd dat er weinig sport op tv werd uitgezonden zelf zijn verhalen maken. Hij liet zelfs renners ontsnappen die overleden waren en maakte van een 10 km schaatsen een sprint.
Jouw afscheid op vrijdag 25 maart was ontroerend mooi en vond plaats in het crematorium dat gebouwd is op de plaats waar wij vroeger veel hebben gevoetbald, symbolischer kan haast niet. Blij dat ik je kleinkinderen heb kunnen vertellen wat voor goede voetballer hun opa was. Mooi dat het lied “Droomland” klonk, het favoriete lied van de legendarische coach Rinus Michels dat hij ook vaker zong voor zijn Ajax spelers, waaronder Cruijff.
Jan, wat heb je tijdens je leven genoten van al die sportieve hoogtepunten en wat hebben we samen gejuicht en nagepraat. Dankbaar dat je mijn vriend was en ik hoop dat je in hemelse sferen mag meebeleven dat Nederland wereldkampioen wordt in 2022.
Cor van der Hart foto Ron Kroon – Anefo
